Hij keek me verbaast in de ogen, en herkende een oude ziel in mijn presentie. Ik had wel vaker over dit idee gehoord maar de afgelopen dagen begreep ik pas wat george daarmee bedoelde. Het atelier waar we elkaar ontmoeten op bickerseiland, deze plek was het huis voor de immense ziel van deze mevrouw Blaisse. Het is vaker dat zielen zich manifesteren in plekken en spullen, vooral bij pude en krachtige zielen is het meteen voelbaar.
Alsof de ruimte groter wordt, en ook groter blijft. Als tenminste de drager van de oude ziel zich bewust is van zijn taak, zijn verantwoordelijkheid, en zijn ego weet onder te brengen in een ondersteunende in plaats van dominerende rol.
Nou heb ik er nooit voor gekozen om een oude zieldrager te zijn, maar het concept maakt heel veel duidelijk. Vanaf een jonge leeftijd namelijk voel je je een beetje ontvreemd, alsof de mensen om je heen de daadwerkelijke regels en gebruiken van het leven vergeten zijn te respecteren. Zie het Rückert lied van Gustav Mahler: Ich bin der Welt Abhanden gekommen.
Om dat we tegenwoordig opgroeien in een wereld waarin het ego als algemeen fenomeen domineert, zijn er veel gevallen waarin zielen gespleten worden. Nou heeft iedereen wel een paar dingen in zijn kelder, maar dankzij kunst en vliegwerk weet men het toch glad te strijken en te blijven functioneren.
Oude zielen echter, hebben een grotere verantwoordelijkheid. Dit werd mij op verschrikkende maar fascinerende wijze duidelijk in de gestalte van een noorse topcrimineel en een franse vechtsportleraar. De momenten dat ik deze heren ontmoette, beiden als gevolg van een overgave aan het lot; namelijk door te liften, waren de rijksten uit mijn dusdanige leven.
Deze heren droegen beide een oude ziel, maar door omstandigheden waren zij door de (traditonele) geweldadigheid van hun respectievelijke culturen en omgevingen niet in staat geweest ruimte te creeren voor hun extreem krachtige en wijze ziel. Deze mensen waren dan ook Gespleten, en terwijl ik dit zeg gaat er een rilling over mijn rug.
Dit soort mensen zijn de oorsprong geweest van het fenomeen schizofrenie. De oncontroleerbaarheid, de wijsheid en het geweld dat elke keer weer in ze kwam opdoemen als een donkere wolk waren angstaanjagend. Voor mij waren dit zoals gezegd hele sterke signalen, dat ik alles moest doen en in staat moest stellen deze o zo pijnlijke en eeuwige splijting te voorkomen.
Want alle kracht die ik in me draag wordt dan ongecontroleerd ingezet in geweld jegens mijn omgeving en de wereld.
Ik kan me herinneren dat als kind wel eens tegenover mijn familie, als ik me compleet in het nauw gedreven voelde, mijn o zo gevoelige ziel overnam omdat hij me wilde beschermen en een intentie of gevoel van zo veel woede en narigheid losliet dat diegenen die mij op dat moment onder druk zetten gedwongen waren hun handeling direct te staken.
Dit is het uiterste waarin schizofrene mensen dagelijks moeten leven, ik weet hoe het is, het is ondragelijk en vreselijk te zien hoe je je omgeving verschroeit in plaats van inspireert met je vuur omdat de situatie nou eenmaal zo is.
Gelukkig was ik me gaandeweg steeds meer bewust dat dit geweld, wat ik eerst systematisch wilde voorkomen bleek ook een fascinerende keerzijde of dialectisch gevolg te hebben; in gelijksoortige extreme kwaliteit mate begrijpt en schept het schoonheid. En dat leidde via vele ouwe zielen, en dus vooral dankzij die donkere gesplete zielen, voor mij tot de ontdekking van het symfonisch orkest.
Als je op je 19 verteld dat je vanuit het niets een dirigent wil worden, reageren de meeste rationeel gedomineerde mensen met ongeloof, en zelfs met het feit dat ze je willen waarschuwen voor een waan. Deze waan echter, was bij mij onwisbaar en dat is het nog steeds.
Ik begrijp nu, dat het onbegrip hem zit in het ongeloof al die dingen te gelijk te kunnen die een dirigent doet. Echter de de boodschap en de informatie die direct uit de ziel komt, is het onbegrijpbare wat een groep musikanten zichzelf doet vergeten en laat versmelten. Inderdaad, dat kun je niet leren en daar moet je dus een oude ziel voor dragen.
Hè hè, eindelijk iets positiefs, naast alle uitdagingen die de oude ziel tegenwoordig heeft om uberhaupt te overleven in deze ego maatschappij. Ik denk zelfs dat velen in gekkenhuizen of gevangenissen gestopt worden, omdat ze niet optijd gescout worden, of moedwillig door onbegrip gebroken worden in hun fragiele jaren door mensen met minder wijze zielen die adepten zijn van duidelijkheid, vaste systemen en ego.
Na 24 jaar ben ik nu ook in staat met steeds grotere stappen ruimte te maken voor mijn ziel, en via dagelijkse muzikale rituelen haar te voeden en haar van erkenning te voorzien.
Eindelijk een duidelijke groep mensen, een muzikale familie met mensen als mahler, bernstein, schubert en brahms als de grote voorbeelden. Daarnaast fijne leraren en collega componisten die me inspireren en prachtige muzikanten die me volgen zonder enig twijfel.
Ik zeg nu dank voor dit leven, dank aan allen die me gesteund hebben in de donkerste tijden niet op te geven; Victoire.
Ik hou van jullie, en mijn ziel ook!
Liefs
Simon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten