Het geweld, of het feit dat je vaststaande ideeen hebt, hoe komen die terecht in de soep van gevoelens en ideen; en als laatst, wanneer begin je te identifieren als wij tegenover een zij.
Vaststaat voor mij dat de liefde die je voelt, als je hem nauwkeuriger bekijkt een soort uitwisseling is van energie of genetisch materiaal. De aura, hetgeen wat nature and nurture met je heeft gedaan, de som van je beslissingen en die van je voorouders. De transactie die plaatsvind op een dieper niveau tussen licht en donker, wordt overschaduwd door een oppervlakkiger spel van verwachtingen, gedragingen, geaccepteerde ideeen en vormen van samenzijn.
Zo wil de balans tussen deze onderstroom, een onzichtbare uitwisseling en heling van elkaars voorouderlijk materiaal, en de bovenstroom; het materiele spel van relatie, verwachtingen, persoonlijken en macht, wel eens zoek raken.
Het is echter onmogelijk te oordelen, want een huwelijk kan nog zo oppervlakkig lijken, wat het vaak is. Maar als buitenstaander heb je geen toegang tot het innerlijke proces. Al meen ik wel te ervaren, en ook bij anderen gezien te hebben, wanneer een persoon gegrepen is door de ziel van een ander en wanneer niet.
In het gezicht merk ik een bepaalde verbetenheid, alsof je de zwaarte van die ene persoon een stukje lichter wil maken. En zo, zonder echt te kiezen, kiest de onderstroom voor jou met wie je gaat zijn. Waar het misging en pijnlijk werd voor mij, was in het feit dat ik hopeloos verwachtingen projecteerde op mijn ex partner, ondanks dat ons diepere proces eigenlijk al afgesloten was.
Meditatie kan helpen de onderstroom met de bovenstroom te stroomlijnen. Als in de ervaring dat je in het oppervlakkige materiele spel op jouw kant van de rivier blijft staan. En niet de vrijheid of het zijn van je partner inperkt, zijn of haar onderstroom zal het werk doen, als het zo mag zijn. Vertrouw en laat het leven reageren, allerbelangrijkst volg je onderstroom want deze zal je altijd de goede weg op wijzen...
