Beseffen dat we licht zijn

Sinds ik in Wenen ben gaan wonen, heb ik allerlei leraren gevonden die in verschillende disciplines eigenlijk hetzelfde proberen over te brengen. Namelijk dat onze ware aard puur bewustzijn of anders gezegd, licht is. En dat wij een fijnbesnaard instrument zijn, wat de mogelijkheid heeft met zijn/haar voorstelling allerlei kunsten te beoefnen en zo bewuste vormen te creeren of recreeren.

In ons veilige europa, waar we niet geteisterd worden door de schaduw van onderdrukking of oorlog, hebben wij het voorrecht om deze realisaties te doorgaan. Ik wil niet zeggen dat het elders onmogelijk is, maar het is wel makkelijk hier in europa. Des te belangrijker dat we beseffen dat we het voorrecht hebben zulke existentiele dingen te leren!

Realiseren dat we eigenlijk bewustzijn of licht zijn, werkt diep door in onze identiteit en conditionering. Want weinigen van ons hebben gerealiseerd dat we puur bewustzijn zijn, en dat we vanuit de bewuste scheppingskracht de mooiste dingen kunnen creeren. Diegenen die het wel gerealiseerd hebben aanbidden wij als grote kunstenaars of meesters in allerlei disciplines, maar wij hebben zelf ook de mogelijkheid dit te realiseren. En terwijl we ons vak beoefenen, of dit nou yoga, beeldhouwen, zeilen, schilderen of muziek is, masseren we onze ware aard dieper in onze identiteit en conditionering.

Want uiteindelijk gaat het erom dat je bepaalde sequenties van vormen kan voorstellen, zodat je als het ware de vorm en handeling door je heen laat ontstaan. Niet vanuit wilskracht, maar vanuit voorstellingskracht en verbeelding.

Voordat je echter de helderheid van geest, en bewustzijn van het lichaam bereikt, moet je eerste alle onbewuste identiteiten en verhalen die je met je meedraagt loslaten, zodat je als het waren kan ontwaken tot je ware aard. En dan ben je vrij om te kiezen wat je wordt en wilt maken!
En gelukkig zijn er al velen die door dit proces gegaan zijn en je kunnen begeleiden, maar er zijn weinig, althans die ik ken die het echt in hoge mate gerealiseerd hebben.

Het feit dat we ons uberhaupt met iets kunnen identificeren is de kern van onze gave. Met de voorstelling in die richting schijnen is de opgave. Er zijn 1000 en 1 wijsheids-tradities die de toestand of identificatie met het feit dat we eigenlijk licht zijn doordrongen hebben. Al hebben sommige religies, zoals bijvoorbeeld het christendom, deze boodschap ook enorm verdraaid op een negatieve manier. Het onderscheid zit hem in hoeverre zo een traditie jou in staat acht het hoogst mogelijke te bereiken. Zodra er teveel hierachie of het aanbidden van bepaalde figuren in zit, dan is de oorspronkelijke boodschap verdraaid.

Ik zou zeggen kies je leraar en breek het wiel van het eeuwige herkauwen van onbewuste verhalen (ook samsara genoemd) die je hebt ontvangen van familie, natie of andere vormen van collectief bewustzijn. Zodat je vrijwillig, dankzij de continue beoefening van concentratie, dichter bij je hartenwens kan komen. En dat kan manifesteren wat je echt jezelf, medemens en dier, de aarde en al haar bewoners wilt schenken. Op een manier die harten opent, niet vanuit wilskracht maar vanuit ware inspiratie!

Eenmaal bewust van de potentie van de gave die elk mens bezit, is er geen reden meer om negatieve zaken te (willen) ervaren of leven. Uiteindelijk wordt het namelijk een keuze, of beter gezegd  uiteindelijk besef je dat jouw realiteit zoals jij die beleefd en geleefd hebt niets anders is dan jouw (on)bewuste keuze!

Good night & good luck!

Er op of er onder

Wenen, 18 mei 2019

vanavond was ik bij een concert van een bevriende violist, hij speelde goed maar in een dienende rol binnen het quintet. Ook al was hij misschien het meest getalenteerd van het stel, hij heeft net zoals ik nog veel te leren, maar is wel al een stuk verder dan ik op muzikaal vlak.

Als in het feit, hij is zo goed dat hij gevraagd wordt voor concerten. En dat is wenen al heel wat. Ik zelf woon hier al een tijdje, vast sinds 2018 en daarvoor in 2017 een half jaar en in 2015 enige tijd. En langzaam begint bij me door te dringen, dat als ik als muzikant wat wil moet ik spelen.

Datgene wat ik door mijn late bewustwording van mijn talent namelijk mis, is die toegang tot samen spelen die je wel hebt als kind. En die je bovendien kan ontwikkelen doordat je niveau als adolescent gestaags groeit.

Ik groei op allerlei vlakken als muzikant, is ook niet gek als je 8 uur per week les hebt. Maar al die theorie, en al dat eenzame oefenen voor die 2/3 keer dat ik samen met andere muzikanten mag repeteren is erg weinig. Bovendien vind ik het zingen, wat mijn snelste toegang tot het muziek maken is, niet altijd leuk. Hoge tonen moet je soms echt uit je tenen trekken, en bovendien moet je als een monnik leven wat bij het kleinste of geringste slaat het meteen op je stem.

Omdat ik nu veel basso continuo doe, is mijn plan daar ook mee te gaan begeleiden, dat is mijn doel de komende tijd. En natuurlijk veel zingen en veel co-repetitie. Zodat ik mijn droom in leven kan houden en niet elke keer weer door fases van verdroging moet gaan voordat ik weer wakker wordt door de muziek.

Al kan ik het waarschijnlijk niet helemaal voorkomen voordat ik echt op het conservatorium beland.

Maar het doel is gezet, volle maan, hup de oostenrijkse regering zo door de plee gespoeld!

Het is er op of er onder, oostenrijk is geen ponyhof.

en als je niet je expressie kan geven, dan is het dus er onder. Dus aan de bak, en zorgen dat ik mijn steentje kan bijdragen. Alleen zo kan ik het hier echt leuk maken en wordt het van overleven naar echt leven!