Diezelfde toon gespeeld door een ander instrument, en op verschillende wijze rythmisch en dynamisch gespeeld, geeft weer hoeveel diepte er in een op het oog simpele piano gespeelde melodie te vinden is.
Voor het eerst terug te zijn in Nederland geeft me toegang tot een groot deel van mijn intuitief intellectueel vermogen, welk ik als klein kind heb op kunnen bouwen met name op de Montessorischool. Waar ik op hele feminiene wijze ondersteund werd in het zoeken van mijn weg bij het oplossen van problemen op het gebied van taal, mathematica enzovoort.
De trillingen of poezie, welk het betreffende stuk land waarop je je bevind definieert; deze trillingen geven mij persoonlijk toegang tot verschillende eilanden van kennis en emotie in mijzelf. Zo gaf mijn recentelijk verblijf in Japan mij toegang tot verschillende mannelijke en vrouwelijke kwaliteiten, zoals in een computerspelletje "unlockte" ik mijn muzikale vaardigheden. Ik kreeg uiteindelijk de mogelijkheid, in de zachte Japanse aard badend, mijn manier van dirigeren te ontwikkelen.
In de buurt van Berlijn vervolgens, kon ik me verplaatsen in de mooie momenten die ik had gehad met mijn grootouders. Ik kreeg toegang tot de jongste en meest pure levensmomenten. En juist daarvoor in Noorwegen besprak ik de invloed en de kennis die een taal met zich mee brengt. Zo verbind ik me tijdens het spreken van de Franse taal met talrijke mooie momenten, en de prachtige voorouders en traditie van mijn Franse ervaring.
De astrologie, religie, muziek, kunst en dans van een land of streek, zijn vormen van expressie met de behoefte te verbinden met andere culturen eveneens als het versterken van een eigen gevoelde identiteit. Welke muzikale lijn kies je namelijk? Welke trilling bevalt je op het moment, en ondersteund jou in het vinden van de klank de je gelukkig maakt? Is dit een nieuwe vooral intellectuele trilling, waarop jij het lied van je leven componeert. Of is het een lied wat verbonden is met de kennis van de je voorouders; en welke voorouders?
We hoeven onze cultuur(muzikale lijn/omgeving) niet meer als een gevangenis, zonder enthousiasme, te leven. We kunnen staan en gaan waar we willen, onze emotionele/intellectuele systemen verrijken met de folklore of trillingen van de verscheidenste gebieden. Om zo, overstromend van innerlijke rijkdom en balans aan een leven te bouwen wat onze aarde in al haar aspecten respecteert en omarmt. Hetgeen wat ons frustreert en geweldadig klinkt in een muzikale lijn of cultuur, resoneert prachtig met de poezie van een andere muzikale lijn.
Het verlies van enthousiasme is de behoefte andere muzikale stromingen of culturen te ontdekken, in wiens ritme jouw stem en zijn opheldert en bovendien rijkdom en rust vind. Leonard Bernstein zei al dat een weg geluk blijvend te omarmen, het constant blijven leren is. Dit kan ik beamen.
