Het leven stroomt als een langzame rivier en wij mogen de puzzelstukjes leggen.
Ik beleef allerlei verschillende plannen en persoonlijkheden in mij vragen in hun behoeftes te voorzien.
De een wil zekerheid, de ander wil avontuur en de derde wil geborgenheid en liefde. Hoe al deze wensen in jezelf te verenigen ?
Door verschillende impulsen ontstaan Ideen en plannen en dat zijn dan de puzzelstukjes die zich laten zien voor de komende tijd.
In uitwisseling met vrienden, familie en collega’s ontwikkel je de verschillende thema’s en is de vraag waar ze in je biographie landen.
De vraag is hoe de puzzel te leggen, waar de thema’s te plaatsen. In de expositie van je leven, als een componist gedacht ontdek je de verschillende thema’s.
Dat kan een eenvoudige klassieke Symphonie van haydn zijn of een sonate van Mozart met 2 thema’s. Een Hoofdthema en een Nebenthema, dit komt uit de tijd van de Romeinen en de retoriek. Eerste gedacht en tweede gedachte.
Belangrijk is dat deze twee thema’s in een bepaalde spanning ten opzichte van elkaar zijn, in verschillende toonsoorten. Normaal gezien staat het neventhema in de dominante toonsoort ten opzichte van de het hoofdthema.
Maar je leven kan ook lijken op een laatromantische Symphonie van Mahler, met wel 10 verschillende thema’s. Die niet strikt uitgewerkt worden, maar waarmee vanaf het begin gevarieerd wordt.
Zodat de rivier blijft stromen in je leven, is het de kunst de thema’s op de juiste plek te zetten.
Want als de expositie eenmaal voorbij is komt de doorvoering. Oftewel het thematisch materiaal wordt uit elkaar gehaald, gehusseld en opnieuw weer in elkaar gezet. Daar kun je ook weer in vergelijking met het leven maken, je gaat werken, krijgt kinderen, moet geld verdienen.
Oftewel er komen allerlei krachten in je leven die de oorspronkelijke thema’s die je in je expositie hebt ontwikkeld gaan husselen.
Ikzelf sta nu ongeveer daar aan het einde van mijn expositie, ik kan nog heel precies een paar thema’s ontwikkelen maar de krachten van de doorvoering beginnen al aan mijn levenscompositie te trekken.
Wat dat betreft heb ik die doorvoering nog vrij lang voor mij uitgeschoven, de meeste van mijn vrienden zitten er al lang en breed in.
De reprise, na de doorvoering, waarbij de belangrijke thema’s nog een keer terugkomen, kun je misschien vergelijken met de mens als hij of zij over de piek van zijn biographie heen is en terugkijkt.
De thema’s zijn nu ook niet meer in een spanning maar zijn in dezelfde toonsoort.
Dat is als de kinderen het huis uit gaan, of het pensioen er aan komt en de mens terugkijkt op zijn levensplannen. Zijn ze uitgekomen, heeft hij of zij zijn thema’s mooi kunnen ontwikkelen ?
Dit schrijvend, ben ik me bewust van het privilege wat erbij hoort zo bewust door het leven te gaan. Het kader van een vreedzame en eerlijke maatschappij is de basis waarbinnen mensen hun composities kunnen weven.
En gaat mijn hart uit naar jonge en oude gazanen en Israëli’s, Russen en Oekraïners die hun familiesystemen zien verdwijnen of belasten met genoeg trauma om meerdere generaties de weg kwijt te zijn.
Groetjes uit Wenen
Jullie simon
