Dag lieve lezers van deze blog,
ik ging vanavond in Wenen voor het eerst weer naar de meditatie bijeenkomst, en het was erg gezellig en het deed wat met me. Er waren veel mooie en diepe verhalen van andere mensen, en in mijzelf werd iets duidelijk wat al heel lang in mijn systeem zit en pijn doet, en waarover ik heel boos ben.
De laatste tijd komen er veel verhalen van subtiel dan wel niet subtiel misbruik in het nieuws, meestal mannen die vrouwen iets hebben aangedaan. En ik las dat dan, reflecterend over hoe ik er zelf in stond. Vanavond is mij duidelijk geworden dat in mijn diepgaande en o zo gevoelige zoektocht naar het verwezenlijken van mijn diepste verlangen, namelijk orkesten te dirigeren, ik ook misbruikt ben.
Ik was zeker naief en blauw-ogig in mijn speurtocht naar het dirigentschap, ik kom niet uit een muzikale familie dus hoe kon ik weten wat de juiste weg was; indien er uberhaupt zo'n weg bestaat. Maar ik kom wel uit een gezin waar ik altijd in mijn waarde ben gelaten en ik verwacht dat ook van andere mensen, dat ze mij in mijn waarde laten.
Maarja, ik stuurde dus altijd wel berichten naar muzikanten, vooral dirigenten of ik ze kon ontmoeten om natuurlijk dichter bij de verwezenlijking van mijn droom te komen. Ik had geleerd bij vioolbouw, in het klooster waar ik verbleef of op mijn studie politicologie dat daadwerkelijk naar mensen toestappen die het vak beheersen een wijze zet is.
En soms reageerden mensen dan, en een keer was ik dus in het huis van een Dirigent waar ik enorm tegen op zag, die op mijn mail had geantwoord met een uitnodigend gebaar. Dus ik was helemaal in mijn nopjes om naar deze persoon te gaan en te leren, misschien zelfs op een langere termijn zodat ik mijn droom kon waarmaken.
Maar toen ik eenmaal binnen was en mijn verhaal vertelde, kwam ik er dus achter dat deze meneer vooral geinteresseerd was in mij als object voor zijn sexuele verlangens! Wat een schok voor mij! Deze meneer die ik zo hooggeplaatst had, die mij misschien wel dichterbij zou kunnen brengen naar mijn grootste verlangen, keek mij aan met verlangen. En hoe vies voelde ik mij, hoe onwaardig.
Want ik werd niet serieus genomen als aankomende musicus, NEE, ik werd gezien als een eventuele kortstondige bevrediging. Ik heb dit verhaal altijd voor mij gehouden omdat ik dacht dat het niet zo erg was, maar dat is het dus wel. Want als je je droom op tafel legt, dan ben je heel kwetsbaar.
Omdat ik nu in Wenen ben en aan mijn droom aan het bouwen ben, komen deze kwetsures er weer uit. Want ik ga niet opgeven, ik blijf vechten voor mijn droom! tot mijn laatste adem. Al hoop ik wel dat het steeds minder vechten wordt, en dat er meer goedgemeende deuren opengaan!
ok, fijne avond vanuit Wenen, waar ik belangrijke zaken aan het openmaken ben. Want de klassieke muziek is een gebied waar dit soort sexuele frustratie niet thuishoort. En ik hoop dat steeds meer mensen hun emoties en gedachtes op een waardigere manier kunnen kanaliseren. Zodat jonge musici niet geconfronteerd hoeven te worden met dit soort gedrag. Maar zo lang het gebeurd, moet het uitgesproken worden, tot dat het klaar is.
