Goedenavond,
vanavond was er een interessant gesprek aan tafel. Namelijk een erg sociologisch thema, if i may say so, de implicaties van hoe culturen zich stratificeren en hoe dat op ons effect heeft.
Mijn tafelgenoot komt uit een zuid-amerikaans land waar men duidelijk stratificeert. Historisch gezien op huidskleur en afkomst, en tegenwoordig door de belasting op ontroerend goed en afval enzovoorts.
Vandaar dat men tegenwoordig distinctie uitoefent gebaseerd vooral op deze vorm van belasting. Een ander cultuur mechanisme is het feit dat defamilie zich opoffert zodat het nageslacht het beter heeft. Al met al interresante ingredienten die deze zuid amerikaanse samenleving vormen.
Toen ik deze gedachte op mijzelf reflecteerde tijdens het werken aan de krul van een altviool, kreeg ik er meer erg in waarom de afgelopen jaren dingen gebeurden als ze zijn gebeurd.
Hoe ik vier jaar geleden door het leven ging, zou je kunnen bestempelen als een levenstijl geadapteerd aan Nederland en wat mijn Nederlands voorouders als juist acht(t)en. Er vanuitgaande dan hun voorkeuren nog steeds bijdragen aan onze huidige levensstijlen.
Ik had een gezellig huisje, vriendinnetje, studietje, genoeg geld, leuke dingen, veel vrienden die ik vaak zag. Van buitenaf alles dik in orde. Goed op weg wat de studie betreft, niet teveel onzekerheden. Het zaakje goed afgedekt, met mooie perspectieven in de toekomst.
Maar, er knaagde iets, en dat was dus mijn Duitse culturele beschaving, die opgeknoopt in mijzelf niet zijn uitting vond! Dus toen deze knoop ontvouwde, ontvouwde een honger! ja een onlesbare dorst naar cultureel kapitaal. Ik wou opeens zingen, dirigeren, piano spelen, violen bouwen. Maar op een bijna bezeten niveau! Er was alleen nog maar werk en de juiste leraren vinden....
Dat was voor mijzelf en anderen, ik begreep deze bezetenheid in den beginnen ook niet, nogal een vreemde gewaarwording. Echter in retroperspectief, ook met de onderwerpkeuze van mijn scriptie; ik koos voor het thema hoe het Duitse lied haar natievorming beinvloedde, was er toch sprake van een soort integratie.
Mijn stelling is dat, omdat ik van twee verschillend ontworpen culturen kom, dat mijn intellect vooral hollandstalig geprikkeld is en mijn gevoel vooral Duits... Dat wil zeggen dat er nogal wat interculturele communicatie moet plaatsvinden zodat er daadwerkelijke harmonie bestaat. Ik heb als kind van twee culturen namelijk vaak last van innerlijke conflicten, dat een kant de andere verwijt lomp te zijn of niet gevoelig. Ik beoefen sociologie, om begrip te creeren in mijzelf :)
Dankzij mijn scriptie dook in de wortels van hoe het Duitse gemeenschappelijke gevoel is geconstrueerd. Dit werk werdt met name in de 18e eeuw gedaan door een handejevol dichters, theatermakers en schrijvers. Ik citeer Norbert Elias, die in zijn boek over het proces van de civilisatie beschreef hoe de Duitse burgerlijke klasse zich onderscheidde van de franstalige Adel door middel van een werkethiek gefocused op het bijdragen aan, let op, CULTUUR!, taal en wetenschap!!
Dit is dus precies wat mij is overkomen. Terwijl ik (mijn Nederlandstalige ik) de afgelopen vier winters zat af te zien in Duitsland, Belgie en Oostenrijk (om maar een paar plekken te noemen), om enkel natejagen wat de cultuurhongerige Duitse kant wil; hij was tenslotte lang onderdrukt, dus hij had wat in te halen, ervoer ik een sterk gevoel van ontheemding omdat mijn gezellige vrienden, gemoedelijk wonen en uitgaan eigenlijk compleet ontbraken.
Een van de belangrijkste mechanismes voor mij om mijn beider historien te integreren
is mijn werk. Namelijk door het vioolbouwen, een act van meditatie die noch solitair, noch compleet extravert is en dienend aan de samenleving. Het gaat dan namelijk even minder over mij, in de gedeelde gemeenschappelijke zin of in de uitting van culturele hoogstandjes.
Dankzij mijn werk en de mooie leraren die erbij horen, en nadat ik wat verzoeningswerk heb gedaan met
familie en vrienden, kan ik inzien wat er is gebeurd, en daarmee kan ik
mijn beider identiteiten met hun stambomen integreren. Voor het gemak
deel ik even mijn identiteiten op in namen, maar dat zou
suggeren dat ik 2/3 Duits ben omdat ik twee impliciet Duitse en een
joods-christelijke naam heb. Echter heb ik het grootse deel van mijn
leven in Nederland gewoont, tot nu toe. Ik kan dus pas aan het einde van
mijn leven zeggen hoeverre dit daadwerkelijk invloed heeft gehad :)
De onverbiddelijke Artur (mijn derde naam) die dus letterlijk tot het gaatje gaat, om zijn leraren te vinden en zijn droom om dirigent te worden in leven houdt. De gemoedelijke Smon die het liefst omringd is door veel vrienden, gezelligheid, en het dorpachtige wat hij kende uit Nijmegen. En Fritz (de natuurliefhebber) die de natuur in zijn puurste vorm wil opzoeken omdat hij al snel verstikt wordt door de moderne snelle en kapitalistische wereld. Het is ook de Fritz in mij die naar verslaving en afleiding neigt, zodra hij het gevoel heeft geen toegang tot deze pure natuur te krijgen... De reden waarom ik van smartphone weer overgestapt ben naar Laptop. Omdat dit toch minder indringt in de persoonlijke sfeer.
Men zegt dat de technologie isoleert van mensen, omdat je zogenaamd niet meer naar buiten gaat en goede gesprekken kan voeren. Ecbter als je een paar talen kent en assertief bent, valt dat nog wel mee. Het grootste negatieve effect van de technologische dominantie in onze cultuur vind ik het controlerende effect. Namelijk het denkende en individuele deel van je identiteit wordt er constant door aangewakkerd, opinies, verhalen enzovoort.
Terwijl het natuurlijke wat men door communicatie met landschappen, dieren en soms (als er niet teveel technologie bij is) mensen in ervaring kan brengen, wat herrinert aan je oorsprong of de oorsprong van de planeet misschien wel net zo belangrijk is.
Ik stel zelf dat er een evenwicht bestaat tussen technologie, brein ik en landschap, gevoel/geschiedenis en wij wat elkaar in balans kan brengen. Technologie, welke altijd op de toekomst focused, heeft ons verlost van vele zaken waardoor we maar in een primitieve staat bleven steken. De uitwisseling van cultuur, landschappen en dieren staat daar tegenover, in het verleden; zeker in de tijd van nationalisme, leidde dit tot oorlog en genocide.
Een van de mooiste vormen, waar beiden elkaar in balans houden zijn te vinden in de klassieke muziek waarbij lokale melodien zijn verwerkt in simfonien die universeel zijn. Het simfonieorkest dat was state of the art technologie van toen. Maar vandaag der dag, met de smartphones en al, dreigt het evenwicht naar de andere kant te tippen. Waar we in de 18/19e eeuw te diep hebben gefocused op wat toch meer aan je eigen oorsprong laat denken en voelen, zijn we nu bezig met een wedstrijd de andere kant op.
Dit zou ook het getergde nationalisme in West-Europa kunnen verklaren, omdat deze boze nationalistische burger geen andere weg kent dan het simpele platvoerse nationalisme en fascisme uit de 19e eeuw om dit deel van zijn identiteit te uitten. Nog een reden waarom een stukje cultuureducatie zou dus een goede investering zijn. Voor beide kampen! Ook de internationalistische burger voor wie de geschiedenis van zijn volk een loden last is, en die liever genderloos en stateloos door het leven gaat.
Ik wil dit stukje beeindigen, want mijn lichaam vraagt om een avondwandeling voordat het licht uitgaat, met een vraag. Namelijk hoe kunnen we de technologische individualistische vooruitgang en stuwing verbinden met aan de natuur gerelateerde, culturele groepsidentiteiten zodat onze planeet en al haar bewoners, in al hun diversiteit gewaarborgd kunnen blijven.
Het is namelijk wel onze verantwoording als mens om deze balans te bewaken. Ik voel dit ook sterk als mijn verantwoording, en jullie hopellijk ook. Ik denk ook dat al mijn werk, alle activiteiten die ik onderneem hieraan onderhevig zijn. Ik wil afsluiten met een quote van een aanverwante denker, die onder andere de term volksgeist muntte, die als volgt antwoordde op de vraag wat een natie is:
„Ein großer, ungejäteter Garten voll Kraut und Unkraut. Wer wollte sich dieses Sammelplatzes von Torheiten und Fehlern so wie von Vortrefflichkeiten und Tugenden ohne Unterscheidung annehmen und...gegen andre Nationen den Speer brechen?... Offenbar ist die Anlage der Natur, daß wie Ein Mensch, so auch Ein Geschlecht, also auch Ein Volk von und mit dem anderen lerne...bis alle endlich die schwere Lektion gefaßt haben: kein Volk ist ein von Gott einzig auserwähltes Volk (denk aan TRUMP) der Erde; die Wahrheit müsse von allen gesucht, der Garten des gemeinen Besten von allen gebauet werden.“
Daarmee wil ik eindigen, als u dit nou extreem geinteresseerd heeft, dan nodig ik u van harte uit om een poging te wagen mijn scriptie te lezen. Bij aanvraag doe ik u hem graag toekomen, dan kan u ook ontdekken wie deze vandaag nog actuele quote heeft bedacht. Ook al heb ik u al een flinke tip gegeven!
Gute Nacht
