Dag lieve mensen,
ik had al een tijdje geen bericht meer geschreven. Wel is er veel gebeurd, dat gebeurd als je een klassieke muziek opleiding doet, dan veranderd je persoonlijkheid diepgrondig.
IK zat al een tijdje in een spagaat, want vioolbouw bleef een beetje achter als het zwakke broertje terwijl al mijn tijd gaat naar het musiceren de afgelopen tijd. Nou had ik vandaag een vriend op bezoek die geïnteresseerd was in mijn bedrijvigheid.
En terwijl ik hem mijn principes als kunstenaar toevertrouwde, kwam ik er eigenlijk al sprekend tot de conclusie dat mijn weg als muzikant juist mijn vioolbouw op de lange termijn ondersteund. En als ik die weg van muzikant op zou geven, zou ik ook als vioolbouwer minder interessant worden. Omdat mijn klank zich dan niet meer serieus ontwikkeld....
Want een vioolbouwer, moet bezig zijn met klank heb ik geleerd in Amsterdam, en terwijl je viool bouwt ben je bij elke handeling die je doet bewust van het feit dat het uitwerking heeft op de klank.
Net zoals een muzikant bij elke handeling van zijn dag bewust is van het feit wat het voor uitwerking heeft op zijn musiceren, op zijn oefenen, op zijn klank. Dat bewustzijn leer je pas als muzikant zijnde, en het heeft gevolgen voor je persoonlijkheid.
Je begrijpt dat ritme, melodie en harmonie niet alleen abstracte parameters in het muzikale stuk zijn wat je oefent. Ze werken door in je leven; op tijd zijn of te laat zijn heeft invloed, hoe ga ik met mensen om met een harmonieuze manier en welke rol heeft individuele expressie in jouw dag?
Nou binnenkort is mijn atelier eindelijk klaar en kan ik de kostbare uren die ik niet nodig heb om mijn klank te verrijken, investeren in violen, altviolen en celli.
liefs uit een productief wenen
Simon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten