Continuiteit

Lieve lezers,

Vanmiddag, na ongeveer een jaar lang in de storm te hebben gezeten, heb ik het oog weer in zicht.

Nadat ik in 2011 een winter heb doorgebracht in een klooster is mijn leven diepgaand veranderd. Dit betreft vooral mijn innerlijke vraag naar continuiteit en stabiliteit.

Na mijn kloosterervaring uitte zich deze wens in het creeren van een eigen meditatieclubje en bovenal dagelijkse beoefening van meditatie; wat al gauw opliep tot tenminste 6 uur per dag.

Nu, eind mei 2014, heb ik na een turbulent jaar, waarin ik bijna verdronk in het tumult van steden zoals Amsterdam en Berlijn, evenals de verstikkende emoties van familieleden waartegen ik me niet kon wapenen omdat dergelijke continuiteit ontbrak, weer een plek gevonden.

Ik woon in het huis van mijn grootouders, deze zijn overleden, maar de plek is fantastisch en ik heb de kans gekregen weer jn zoverre te aarden dat mijn gedachtes zich hebben kunnen ordenen.

Dat ik er uberhaupt nog ben om deze blog te schrijven, daar moet ik vooral een aantal klassieke musici, vioolbouwers en plekken als de philharmonie voor bedanken.

Namelijk als de continuiteit van een dagelijkse beoefenen van concentratie op een veilige plek ontbreekt dan neig ik tot manisch depressieve toestanden, waarin het vermoeiende niet meer te ontsnappen lijkt.

Het werkt zo dat als ik op mijzelf ben op een veilige plek, dan kan mijn identiteit opgaan in het grotere, de natuur, het water, de componisten en musici waar ik naar luister. Maar zodra ik de balans verstoor omdat aan bepaalde verplichtingen voldaan moet worden, of simpelweg in het geval van een woonplek die geen veiligheid bied, dan ben ik gevangen in mijn eenvoudige identiteit.

Deze eenvoudige identiteit kent geen rust, en kan zich niet laten helpen. Hij is bang om alleen te zijn, en kan zich niet goed concentreren. Het is alsof alle wijsheid die ik ervaar als het goed met me gaat, dat deze onbereikbaar is geworden.

Dit proces van ontkoppeling, wat me heel dicht aan een aantal afgronden bracht, heeft me veel daklozen en drugsverslaafden die ik hier in berlijn op straat tegenkom doen kunnen begrijpen, althans op mijn manier.

Vanuit een continu Berlijn wens ik jullie al het goede, en wees welkom wanneer het u naar de vrije stad brengt!

Liefs

Simon