Beste Lezer,
Ik schrijf u vanuit hotel Corona, jawel de hedendaagse variant van hotel California, alleen dat je dan na tien dagen weg mag.
Waarschijnlijk heb ik het virus opgepikt bij een potje voetbal met een stel buurtkinderen, waarbij ik even uit mijn bubbel knapte en die kinderen knapten er ook behoorlijk van op. Want de collectieve angst voor Corona is voor hun alsof ze in een keer afgestudeerd zijn. Dat zei ik ook tegen ze, jullie hebben grimassen als eind twintigers terwijl jullie nog niet eens 14 zijn.
Ook deden ze vervelend naar elkaar, nou op een gegeven moment was iedereen weer aan het stralen en ging ik met een goed gevoel naar huis. Want ik had wat glimlachjes teruggetoverd.
Niet wetende, dat mijn ticket voor hotel corona gratis bij deze ervaring meekwam. Dus een paar dagen later begon de griep en de hysterie. Nou nu, na een aantal dagen, ben ik door de heftigste passages heen van het virus. Het virus heeft me natuurlijk verzwakt enzo, en het zal wel even duren voordat ik dat niveau van fitheid weer heb.
Maar het heeft ook iets belangrijks weer gebracht, namelijk het besef dat dankbaar mag zijn voor het 'leben an sich'. Ik worstel soms wel met mijn relatief sociaal geïsoleerde positie ten opzichte van vrienden en familie hier in Oostenrijk.
Long story short, de afgelopen jaren, zeker na een kort verblijf in het thuisland, vond ik het erg lastig om de gemoedstoestanden van mijn geest in de positieve richting te buigen. Dan lukte het met niet om de dingen te zien de er wel waren, en enkel te verharden op de negatieve dingen.
Wat zoiets als corona met je doet, is dat je bewust maakt dat je gezondheid het allerbelangrijkst is.
Dat het niet gegeven is dat je altijd gezond blfijt. Waardoor nieuwe dankbaarheid ontstaat, en relativiteit.
Het heeft mij mijn Weense schicksal denk ik nog iets meer doen omarmen. Want achter elke (collectieve ) schuilt misschien wel een mooie waarheid ;)
Ik vraag me af hoe dat op collectieve basis werkt, want niet iedereen kan de corona met open armen ontvangen natuurlijk. Maar het andere alternatief, collectieve angst, controle-maatschappij en depressieve kinderen lijkt me ook niet echt een goed alternatief.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten