Er op of er onder

Wenen, 18 mei 2019

vanavond was ik bij een concert van een bevriende violist, hij speelde goed maar in een dienende rol binnen het quintet. Ook al was hij misschien het meest getalenteerd van het stel, hij heeft net zoals ik nog veel te leren, maar is wel al een stuk verder dan ik op muzikaal vlak.

Als in het feit, hij is zo goed dat hij gevraagd wordt voor concerten. En dat is wenen al heel wat. Ik zelf woon hier al een tijdje, vast sinds 2018 en daarvoor in 2017 een half jaar en in 2015 enige tijd. En langzaam begint bij me door te dringen, dat als ik als muzikant wat wil moet ik spelen.

Datgene wat ik door mijn late bewustwording van mijn talent namelijk mis, is die toegang tot samen spelen die je wel hebt als kind. En die je bovendien kan ontwikkelen doordat je niveau als adolescent gestaags groeit.

Ik groei op allerlei vlakken als muzikant, is ook niet gek als je 8 uur per week les hebt. Maar al die theorie, en al dat eenzame oefenen voor die 2/3 keer dat ik samen met andere muzikanten mag repeteren is erg weinig. Bovendien vind ik het zingen, wat mijn snelste toegang tot het muziek maken is, niet altijd leuk. Hoge tonen moet je soms echt uit je tenen trekken, en bovendien moet je als een monnik leven wat bij het kleinste of geringste slaat het meteen op je stem.

Omdat ik nu veel basso continuo doe, is mijn plan daar ook mee te gaan begeleiden, dat is mijn doel de komende tijd. En natuurlijk veel zingen en veel co-repetitie. Zodat ik mijn droom in leven kan houden en niet elke keer weer door fases van verdroging moet gaan voordat ik weer wakker wordt door de muziek.

Al kan ik het waarschijnlijk niet helemaal voorkomen voordat ik echt op het conservatorium beland.

Maar het doel is gezet, volle maan, hup de oostenrijkse regering zo door de plee gespoeld!

Het is er op of er onder, oostenrijk is geen ponyhof.

en als je niet je expressie kan geven, dan is het dus er onder. Dus aan de bak, en zorgen dat ik mijn steentje kan bijdragen. Alleen zo kan ik het hier echt leuk maken en wordt het van overleven naar echt leven!