In de afgelopen tijd ervaar ik allerlei identiteiten in mij die in mij een plaats proberen te krijgen in mijn persoonlijkheid. Aangezien ik dagelijks met hout aan het smeden ben, zijn deze identiteiten; die ik in het verleden gepersonifieerd heb of in de toekomst zou kunnen uitspelen, aan een vreugdige dans bezig.
Ze teren op het feit dat er een opening in mij is, een open plek, die is achtergelaten na mijn laatste poging met een levenspartner serieus een relatie te beginnen. Het zijn vaak vluchtige gedachten, zonder enige gravitatie, ook sterke verlangens naar het verleden. Terug naar die fijne momenten in het zoete Frankrijk.
Maar uiteindelijk, zonder dat er een dictatuur in mijzelf ontstaat, zijn er bepaalde plekken, mensen, beroepen en keuzes daarover die deze leegte in mij op een duurzame en eerlijke manier in kunnen vullen. En zo verlang ik naar die innerlijke rust, die ik een paar jaar geleden nog verafschuwde omdat ik niet kiezen wou.
Ik voel me sterk verbonden met de diepe wortels van mijn overgrootmoeder, die een Duits-zweedse was. Ik voel dat het pakket aan afspraken, gedragsregels en mores dat in de Duitse cultuur ligt goed zijn voor mijn persoonlijkheid. En ik denk ook dat het mij daaraantoe gaat trekken de komende jaren, nadat ik mijn opleiding vioolbouw heb kunnen afronden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten